رستوران سیاه
اگر داخل رستوران سیاه شوید و پس از شکاندن حداقل یک لیوان بتوانید میزتان را پیدا کنید، شانس آورده اید؛ آن وقت است که معنای ثانوی جمله «متحمل شدن کمی رنج گاهی اوقات می تواند شما را به مسیر درست راهنمایی می کند» برایتان تداعی می شود!
شما در رستوران سیاه نمی‌دانید که در کجا نشسته‌اید و چه کسی در روبه‌روی شما است. به ویژه اگر تنها باشید شما را در برابر شخص دیگری می‌نشانند که هیچ تصویری از او نمی‌بینید. هر آنچه بر روی میزها است سیاه است و تمام اشیائی که می‌توانند نور تولید کنند (مانند ساعت و گوشی همراه) پیشتر از شما گرفته‌اند.
منو را یکی از گارسون‌ها برای شما می‌خواند و منتظر می‌ماند تا تصمیم بگیرید چه غذایی میل دارید. غذاهایی که در رستوران سیاه سرو می‌شود، غذاهایی ساده هستند که خوردن آنها دردسر زیادی نداشته باشد. معمولا آنها استخوان یا چربی اضافی ندارند. غذاهای آبکی همچون سوپ نیز که اصلا سرو نمی‌شود. برای نوشیدنی نیز تمهیداتی چیده‌اند تا از ریختن آن بر روی زمین و لباس‌هایتان تا حد امکان جلوگیری کنند.
خوردن غذا در رستوران سیاه تنها برای آنهایی که نابینا هستند به راحتی پیش می‌رود. تصور کنید که در چنین شرایطی بخواهید با چنگال غذای خود را در بشقاب پیدا کنید. ریختن آب در لیوان نیز که دیگر جای خود را دارد. با این وجود چنین تجربه‌ای به حدی جالب و ارزشمند است که هر شب افراد بسیار زیادی را به سمت خود می‌کشاند.
شما اولین نفری باشید که به این ایده نظر می دهید.
